Burada olmayı seviyorum ama oraları da özlemekten geri duramıyorum. Neden bilmem, yağmur yağarken beni evime götüren yokuşu anımsıyorum hep, İstanbul demek yağmur demek sanki. Nasıl Sarıkamış kar demekse.

Yokuşu inerken sağda ekmek fırınının sarı ışıklarını, elimdeki bim poşetini düşünüyorum. Tanımasam da aşina olduğum yüzleri görüyorum.

Otobüsten inip Hisarüstün'de olmak eve girmeden evdeymişim hissi veriyor.

Şimdi ben seni özlüyorum ya İstanbul, üç yıl sonra ayrıldığımda Sarıkamış'ı da özleyeceğim.