Elma

Sonbahar geldi, ağaç yaprağından silkindi.
Elma az kıpırdadı, çevresine bakındı.
Etrafta kimsecikler yoktu.
Ne kadar da yalnızdı.
Rüzgar estikçe salınıyor ama bir türlü yerinden ayrılamıyordu.
Kırmızı ve parlaktı.
Başının üstünde onu zaman zaman gıdıklayan bir çift yaprak vardı.
Kırmızı ve parlaktı fakat bunu anlayabileceği bir diğer elma yoktu.
Elmanın canı sıkıldı, tekrar çevresine baktı.
Elmanın kendisini görebileceği hiç bir elma yoktu.
Ne kadar da yalnızdı.
Rüzgar esti, bulutlar geldi, yağmur yağdı.
Elma yine kendinden habersiz çok yalnızdı.
Halbuki ne kadar da kırmızı ne kadar da parlaktı.
Güneş geldi, yıldız çıktı, baykuş uğuldadı.
Elmanın canı hep sıkkındı.
Bir gün bir şey oldu;
İki belikli bir kız şarkı söyledi
Fırtına çıktı.
Elmanın üstündeki bir çift yaprak koptu gitti.
Elma gördüklerine inanamadı,
Aydınlandı.
Artık kırmızı ve parlak olduğunu biliyordu.
Ağaçtaki diğer elmalarla tanıştı
Hepsi kırmızı ve parlaktı.